Soms lijkt het leven onwerkelijk. Het lijkt wel een hologram. Het leven met inbegrip van alle kapsones, incluis de akkefietjes, bijgaand het ambras en niet te vergeten de vele goeie momenten die overigens gaan over gezien, gehoord en geliefd worden of vormen van zelf-groei en overwinning. Het alledaags leven dat zich voor mijn neus afspeelt ziet...

Verdriet wil niet dichtgetimmerd tot mal of ingedijkt tot dam, niet ingepolderd tot kunstmatig landschap.

Ze loopt door een wereld die niet aardig voelt.

Als ik dan mag zijn wie IK ben.

Overlevingsstrategieën leven ons leven, denkend dat ze ons zijn. Welke rollen ik nu aantref in deze karakterlaag? De opwindende zeevrouw en ook de eenzame vuurtorenwachter staan in deze levensfase op de voorgrond.

Ik heb haar lang geleden ontmoet. Ze is nog steeds wat ze toen was: een prof in karikatuur-tekenen. Geniaal in het uitvergroten van opvallende karakterkenmerken maakt ze humoristische voorstellingen van ons gedrag. De meest kenmerkende trekken zet ze zwart-wit op papier. Ze geeft een opvallend beeld mee van onze stereotypen. Ze ontmaskert daarbij...

Ik hoorde onlangs zeggen: "Dit is hoe ik ben. Ik zal mij nooit meer anders voordoen!". Zo ben ik nu eenmaal. Dat is de aard van het beestje. Alsof het in steen gebeiteld staat. Ik lees vandaag in een artikel: Je bent niet je persoonlijkheid, je hebt een persoonlijkheid. Je bent niet je gedachte of gevoel, je hebt een gedachte of gevoel....

Daar stond hij dan, wasbleek op het podium. Voorafgaand: slapeloze nachten, wegdrijvend in angstzweet, witjes weggetrokken voor de spiegel, kronkelend in stresspijn, een hoopje bange ellende onder de lakens.

Schaamte & schuld is een basisemotie en niet zomaar een kleine. Het is emotie met een lage trillingsfrequentie.

We zijn stuk voor stuk moederskindjes. De één verenigt vlotter met mama dan de ander. Neemt niet weg dat we onwillekeurig verbonden zijn met haar. Ze heeft ons gedragen, gevoed, verzorgd en beschermd. Er zijn kinderen die op latere leeftijd moeilijk loskomen van hun moeder. De zoon als nakomeling is zo een geallieerde klassieker. Mama's met...

Een getrouwe vriend herkent de heimwee naar het kloosterleven. We zitten een poosje aan tafel in stilzwijgen. Er wordt kruidenthee ingeschonken. We vragen chat-GTP om een dialoog te simuleren tussen Meester Dogen en Meister Eckhart. Mensen kletsen over koetjes en kalfjes bij een kopje koffie met suiker en melk. Wij doen het zo. Zeker tien jaar...

Zijn kinderen noemden hem bij zijn voornaam. Ik weet nog hoe vreemd ik dat vond. Het gaf me een kleine schok. Niet in negatieve zin. Ik werd wakkergeschud uit een gewoonlijk gebruik waar ik eerder nooit bij stilgestaan had. Hier was geen opvoeder in gesprek met een kind. Ik was getuige van een dialoog van Mens tot Mens. Mijn...

Er was een tijd dat ik als een wild dier struinde door de bossen. Mensenschuw was ik. Wereldvreemd, ook dat.

Mijn omaatje. Geboren in 1923. Twee oorlogen doorgemaakt in Wallonië, aan de Duitse grens dan nog wel. Een kanjer van een vrouw! Oersterk... dat wil je niet weten. Bikkelhard... ook dat wil je niet weten. Een straffe Madam en punt uit. Mijn moeder werd als kind behoorlijk gedrild. Ze belandde aan de keldertrap als er iets niet naar haar...

- Velen volgen spirituele paden, slechts weinigen slagen uiteindelijk en realiseren de waarheid. Hoe komt dat? We volgen rituelen of dogma's. We beoefenen ijverig spirituele disciplines en we storten opnieuw neer! Zelfs als het even werkt, komt het ego snel binnen en worden we gevangen in trots en zelfvoldaanheid, denkend dat we de antwoorden...

Ik las in een artikel bij het hoofdstuk aangaande Het complex trauma over: De levensstijl van de Lone Wolf.