Over verliefdheid. 

Het gebeurt dat twee mensen aantrekkingskracht voelen. Hemel en aarde ontmoeten zich in een gedeelde blik. In samenzijn bruisen liefdesbubbels. Seksuele energie giert door levensbanen. Huidcellen jubelen om vereniging. Roze wolken en iedere dag zon. Om maar even te zeggen, opwinding alom. Dat is verliefdheid. Levenservaring leerde me dat hoe krachtiger verliefde gevoelens zijn, hoe intenser de relatie uiteindelijk uitpakt. Ja, hoe intenser de belletjes in de liefdescocktail bubbelen binnen de verliefde fase, hoe groter de boodschap die deze man mij komt brengen. En andersom. Een boodschap die altijd te maken heeft met het bijschaven van de ruwe kantjes van de diamant die we in essentie zijn. Een missie die gaat over het herstellen van een balans in onszelf. Ik was weinig bewust van dit mechanisme. Als een insectenetende plant was ik, die in haar zoetsappige seksualiteit de prooi tot zich lokte om dan gulzig in te sluiten. Ik goot verliefdheid in een vaste mal om de ander aan mij te binden. Om de plantkundige naam van deze zoete verleidster te noemen: Venus Vliegenval. Werkelijk waar. De gelijkenis met vrouwelijke verleidingstactieken ontsnapte niet aan de botanist die dit plantje haar nam verleende. Maar mooie wijsjes duren niet lang. Na de witte broodweken begon het echte werk. De met hartjes geborduurde liefdesstof veranderde in grof gekorreld schuurpapier, onmisbaar om onze scherpe karaktertrekjes te polijsten. Roze wolken pakten gaandeweg samen tot donderwolken. De zon vertrok als de ander mij niet langer dat heerlijk gevoel van heelheid bracht dat ik gekend had in het prille begin. Er kwamen liefdesperikelen waar ik niet om vroeg.

Het boek van Shakti Gawain 'Leven in het licht', gaf het begrip romantische relaties voor mij een nieuwe wending. Ik begon te begrijpen dat deze cultuur vleesetende plantaardigheden in vrouwen cultiveert, liever dan haar op te voeden tot wat ze bedoeld is: een open bloem die bloeit uit liefde voor het leven. Ik lees ook over seksualiteit dat niet langer lokt, slokt of strikt. Het  gewoonlijke en wederzijdse vastbinden in relaties transformeert in het lezen van dit boek naar: vrij-binden als een authentieke verbinding aangaan in vrijheid om het eigen pad te gaan. Daarmee doelt ze niet op open relatievormen. Evengoed in duo's kan vrij-binden. Shakti Gawain omschrijft hoe bevrijdend het is om romantische liefde niet langer te zien als iets lekkers wat de ander jou op een dienblaadje komt brengen omdat je dorst naar iets. Vrouwen zijn dorstig omdat ze niet meer weten hoe te bloeien uit liefde voor het leven. In het westen is hun sapstroom opgedroogd. Ze hangen aan mensen of dingen om die inwendige dorst te lessen. De enige dorstlesser zijn ze uiteindelijk zelf, om te beginnen in de herinnering hoe nectar zich brouwt in het verlevendigen van het bekkengebied, die een onuitputtelijke sapstroom is aan liefde voor het leven. Het bekken zit vol creatieve levensenergie.

Universele chemie laat in verliefdheid die heelheid weer voelen. De grondvraag die we ons kunnen stellen: Willen we dat de andere ons heelheid brengt? En wat als de ander dat niet blijvend kan? Of willen we eenheid ervaren door de eigen heelheid in onszelf te herstellen? Als we binnenin onze innerlijke man en vrouw in een alchemistisch huwelijk verenigen, hebben we niemand persé nodig. Dan kunnen we bij iemand zijn, zonder invulling te vragen. Hoe een alchemistisch huwelijk zich in mij voltrok? Ik viel steeds op heel zelfstandige mannen die ik nodig gehad omdat ik te weinig op eigen benen stond. Ik fladderde lekker in het rond terwijl de man de zakelijke kant van het leven regelde. Ik verwachtte van de uiterlijke man dat hij het gemis van mijn innerlijke man compenseerde. Ik bleef op die soort mannen vallen tot ik mijn innerlijke man zelf ontwikkelde. Sinds kort voel ik meer voor gevoelige mannen. Ineens kan ik ook die spiegel zien want in mijn mannetjes staan wil ik nu mijn eigen menu betalen, de deur voor mezelf openen en liefst altijd stevig staan. Het resultaat is best taai uitgedraaid. Iets of wat hardgekookt. De gevoeligheid van dat nieuwe type raakt me omdat ik een stukje zachtheid in mij te hervinden heb. De kwaliteit in de andere wil ik mij eigen maken. Dus welkom lieve boodschapper die mij precies hetgeen komt tonen wat ik binnen in mij te 'helen' heb.

En wat de insecteneter betreft. Voor mij is Venus Vliegenval slechts een religieus verhaal uit een verleden tijd. Dat kleverig spul verstikt de liefde. Een bloem wil ik zijn. Een bloem die haar bloembladen openstelt, uit liefde voor het leven. Een bloem die vanzelf bloeit, uit liefde voor het leven. Een bloem die geniet, uit liefde voor het leven. Als er toevallig een insect haar bezoekt, is zij die onuitputtelijke sapstroom die vrijwillig vanuit haar bekken voortvloeit, uit liefde voor het leven. Zonder de bezoeker beet te nemen. Zonder iets van de bezoeker terug te vragen. Ze leeft en laat leven. Geheel verrukt want in het delen van haar uitbundige liefde voor het leven, vindt ze het grootste genieten. Dat is nogal een metamorfose. Het vraagt best wat toewijding. Oefening, tijd en heling. Ik ben lang niet altijd een open bloem, toch in dat gezegende uur dat ik het wel ben, vind ik het grootste genieten.

- It is bliss, bliss that had no reason to be blissfull. It just is blissfull. - uit Womb Wisdom, P.A.Prakasha.

Mademoiselle Marteaux.