Curriculum Vitae Femina Naturae.

Binnenkort heb ik een afspraak met een arbeidsbemiddelaar van het Werkcentrum Maastricht om samen te kijken naar passend werk. Een gangbare procedure bij een uitkering. De zoektocht naar werk vraagt om een curriculum vitae, vertaald uit het Latijn: de loop van het leven. In de loop van mijn werkleven schoof ik mijn ware aard aan de kant om te passen binnen de kaders van een marktgerichte cultuur die niet slecht, wel dominant te noemen is. Mijn gevoelsmatigheden werden verpletterd door een rationeel model met productiviteit als doel. In dat plan was ik geen uniekheid. Ik werd goed betaald om het staatsdoel mee te verwezenlijken. Ik ondervond na mijn burn-out dat ik ondanks mijn enorme inspanning vervangbaar was. In drie tellen werd mijn functie vervangen. Ik stelde eigenlijk weinig voor als persoon. Ik diende een werkmodel als economisch pion. Dat ik in zo korte tijd van iets in niets veranderde, raakte me diep. Als vrouw met een hoog gevoelige aard kan ik op dit punt volmondig zeggen: ik ben niet zoals deze cultuur en zo zal ik nooit worden. Ik zal nooit deel uit maken van dit marktmodel. Voor het eerst heb ik daar vrede mee. Graag genoeg draag ik mijn steentje bij aan de samenleving. Midden in de wereld wil ik staan, niet aan de zijlijn. Ik kan dat alleen op mijn instinctieve manier. Want zo zit ik in elkaar. Voor het eerst heb ik genoegen met mezelf als intuïtief mens. Ik ben een volbloed en ik barst van vrouwelijke energie. Sinds kort besef ik dat ik bevestiging zocht binnen het systeem door mezelf op te geven in een doen alsof. Door te geloven dat ik een belangrijke schakel was binnen dat systeem. Als kind leerde ik om mezelf opzij te schuiven voor de welvaart van de grote groep. Mijn eigen welzijn vloeide weg in de goot van grootmachten. Ik heb nu steeds minder behoefte om me te richten naar de verwachtingen van een cultuur die totaal niet rijmt met wie ik ben. Ik kan evenmin verwachten dat deze cultuur gastvrij wordt voor het gevoelsmatige. Ik kan niet eisen dat er jobs verwezenlijkt worden die naadloos passen bij mijn sensitieve persoonlijkheid. Ik wil me ook niet langer thuis verstoppen. Ik wil me niet meer klein houden of onhoorbaar en onzichtbaar blijven als gewoonlijk. Ik neem niet langer diagnoses aan in afwijkende kenmerken. Ik ben niet geestelijk gestoord of mentaal beperkt omdat ik als gevoelvolle vrouw functioneer in modellen van schoonheid en harmonie. En het proces voor mij meer betekent dan het resultaat. Ik vloei over van kwaliteiten waaraan deze eenzijdige wereld gebrek heeft. Ik ben de Yin die de Yang aanvult tot een gebalanceerd geheel. Voor het eerst verzoen ik mijn verschillend zijn met krachtig in plaats van zwak.

Straks heb ik een gesprek met een bemiddelaar wat hoort bij het ontvangen van een uitkering. Een formaliteit die ik begrijp. Ik heb daar weinig moeite mee. Alleen ben ik niet meer bereid mezelf te verliezen in de schema's van de homo economicus. Ik streef niet meer naar het draaiende houden van een economie die de aarde weinig eer aandoet. Op de dorre vlakte van het droge economische denken kan ik niet bloeien. Ik heb mijn magische tuin nodig. Een woestijn aan monocultuur met in de kern een magische tuin wordt een heel andere vertoning. Manifestatie van vrouwelijke energie in mannen en vrouwen brengt balans. In mijn hersteltijd ben ik mijn vrouwelijke essentie aan het herstellen. Waar ik heel mijn leven beschaamd om was, mag er nu weer zijn. De erkenning die ik zocht in een cultuur die mij onmogelijk begrijpt, geef ik mezelf steeds meer. Mijn feminiene cultuur wil vrijuit gaan, niet met de bedoeling te rebelleren tegen de gevestigde orde, wel omdat ik niet meer voor minder wil gaan dan mezelf. Het vraagt tijd om mijn verloren instincten op te knappen. Voor het eerst, neem ik die tijd. Mijn speelsheid doen opleven, vraagt nog oefening. Mijn sensualiteit ontvouwen, vraagt nog praktijk. Mijn creatieve sprankels loslaten, vraagt nog lef. Mezelf niet verliezen dans la grande foulle, vraagt nog aandacht. Fantastische verhalen, hartelijke woorden, gevoelvol zingen, vrij dansen,  samen verbinden, diepgaande gesprekken, natuurlijke creaties, mystieke rituelen, meditatieve rustmomenten, tantrische huidfeestjes en een heleboel hartknuffels brengen me terug bij mijn wilde natuur. Mijn toegevoegde waarde aan de homo economicus is vrijwel zeker de homo ludens, de spelende mens. Mijn specialisaties zijn dulcis magicae, het zachte magische en sensuale profundus, het diepe sensuele. Mijn middel hiertoe coniungere cum corpore, verbinden met het lichaam door het volgen van sequitur inspirationem, de weg van de bezieling. Mijn einddoel niet minder dan amor vitae, liefde voelen voor het leven en dat cum amicis samen met elkaar. Dat is mijn nieuwe curriculum vitae femina naturae die ik mijn bemiddelaar zal voorleggen. Ik maak er gelijk een spel van. En tegelijk ben ik bloedserieus. De uitkomst van het gesprek maakt mij niet meer uit. Het resultaatgerichte is niet langer mijn streven. Aanpassingsstress is verleden tijd. Het pleasen voorbij. Voor het eerst besef ik wat er echt toe doet en dat is in alle omstandigheden, trouw zijn aan mezelf.

Mademoiselle Marteaux