Samen door één deur. 

Muizen leven in grote aantallen bij elkaar. Muizen zijn groepsdieren die overal tegelijkertijd zijn. Ze leven een bedrijvig leven, praktisch en ongecompliceerd. Paradijsvogels zweven dromerig in de lucht. Met open vleugels vliegen ze door het leven. In rusten op een hoge tak schouwen ze over de wereld. Ze vullen de ruimte in een kleurige sfeer met zachte zang in hun opvallende aanwezigheid. Ze zijn op hun manier bedrijvig, praktisch en ongecompliceerd ook al begrijpen muizen daar niet zoveel van. Zowel muizen als paradijsvogels passen in onze biotoop. In hun verscheidenheid vormen ze een geheel. In hun eigenheid vervullen ze een eigen functie. Alleen als muizen paradijsvogels willen vergrijzen en paradijsvogels geloven dat ze even grijs moeten zijn als muizen, raakt de biotoop serieus van streek. Muizen worden gefrustreerd omdat het grijs niet beklijft. Paradijsvogels versomberen om dezelfde reden. Als muizen het bij muizen laten en paradijsvogels het luchtruim kleuren doordat ze zichzelf toestaan te vliegen, te dromen en te stralen, is er weer die balans. We zijn in de juiste verhouding geschapen voor een biotoop in evenwicht. Muizen en paradijsvogels kunnen eigenlijk makkelijk door één deur. Ze zeggen wel eens dat HSP's als orchideeën zijn en niet HSP's als paardebloemen. Zelf heb ik meer aan de vergelijking van de bedrijvige muizenkolonie in een vergrijsde cultuur waarin ik me de bonte dromer voel.

Uit ervaring kan ik zeggen dat mijn relaties met niet-HSP's langs twee kanten verrijkend zijn zolang we elkaar in het middengebied blijven vinden. Als mijn HSP-kwaliteiten uit het midden schieten doordat emotionaliteit dramatisch wordt of ongegronde angst het overneemt. Als intensiteit explodeert, openheid verontrustend overkomt. Als rechtvaardig rauw de strijd aangaat, de overvloedige liefde overrompelt. In een onzekerheid die wankelt of kantelt, schrikt de niet-HSP. Het schrikt van de intensiteit die wij gewend zijn en zij niet zo. De niet-HSP neemt dan afstand of haakt mogelijk af. Omgekeerd 't zelfde verhaal. Als de niet-HSP nogal bruut reageert, oppervlakkig handelt, rationeel vasthaakt of gesloten blijft, verliest hij aanhang van de voelmens. De kloof tussenin levert breuken op. Of het nu gaat om kleine of grote relaties, om intieme of werkrelaties. 

In het midden vormen paradijsvogels en muizen een prima match. Hun ongecompliceerdheid geeft ons rust, onze diepgang geeft hun inhoud. De kunst is om relaties te onderhouden in dat middengebied door ieders kwaliteit gedoseerd te uiten. Uit de bocht schieten is voor een HSP als beweeglijke factor onoverkomelijk. Dat is ok. Onlangs werd ik hevig toen ik hoorde dat de klas van mijn dochter voor de opendeurdag op school twee uur lang uien moesten snijden met een duikbril op. Ik voelde gelijk mijn ogen prikken. Het raakte aan mijn gevoel van respect. Achteraf gezien haalde ik te fel uit naar de directeur die schrok en afhaakte. Een directeur die in zijn grijzer dan grijs mijn paradijs regelmatig onderuit haalde. Mijn paradijselijke sferen irriteerden hem. Zijn gebrek aan meevoelen prikkelde mij dan weer. Uiteindelijk had de actie effect en werd het uienschillen afgelast. Ik hou er wel een kater aan over. Het midden was hier ver zoek. Het is ok. Ik laat mezelf steeds beter toe om uit de bocht te vliegen, zolang ik verantwoordelijkheid neem voor de consequenties van intens zijn. Het is niemands schuld. Het is maar een dynamiek. Ik oefen in verbindend communiceren om de relatie in het midden te verzorgen. Over het algemeen lukt dat al aardig. Soms ook niet. Soms zijn muizen te grijs en ben ik als paradijsvogel te bont, komen we niet door één deur. 

Om in onze samenleving hooggevoelig zachtjes aan richting een nieuw normaal te sturen, kunnen we best onze gevoeligheid als normaal beschouwen. We zijn paradijsvogels. Het GPS besturingssysteem ontworpen voor de gemiddelde muis, werkt voor ons niet. Dat is zo klaar als een klontje. Onszelf respecteren wil zeggen dat we leren navigeren op onze manier. HSP is geen ziekte. Het is een ander soort normaal. Een samenleving heeft een gevarieerde biotoop nodig om gebalanceerd te blijven. Een gemengde groep aan verschillende kwaliteiten om evenwichtig te functioneren. Wist je dat de dierenwereld evengoed twintig procent hoog sensitief is? In een paardenkudde volgt het merendeel van de paarden de leider van de groep. Aan de buitenrand situeren zich de meest gevoelige paarden die de omgeving aftasten of aanvoelen met hun sfeergevoelige zintuigen. Die sensitieve paarden vervullen een belangrijke taak binnen de kudde. Ze horen er vanzelfsprekend bij. Voor mij is het zo helder als het licht dat als de niet-HSP en HSP hun verschil waarderen als aanvullende kwaliteit en samenwerken in het middengebied waar ze hun vertrouwde kwaliteit zo zuiver mogelijk inzetten voor een gefundeerde samenleving mèt gevoel en inhoud, dan wordt het veel meer een paradijsje op aarde. En als ik een tip mag geven voor paradijsvogels. Ik heb gemerkt dat muizen niet zo snel de eerst stap zetten naar het midden. Muizen zijn al eeuwenlang in alleenheerschappij. Ze staan niet te springen op vernieuwing. Vele muizen zijn nog steeds allergisch voor bonte kleuren. Wat paradijsvogels zelf kunnen doen? Het muizen achter zich laten en zich bont laten zien zoals ze zelf zijn. Niet omdat ze willen opvallen, niet omdat ze anders willen zijn, niet om te rebelleren tegen muizen. In hun eigen verzameling aan paradijsvogels kunnen ze voluit gaan. In het midden laten ze hun kwaliteit gedoseerd zien. Afgewogen, toch authentiek en toegewijd. Om alle grijze muizen te laten wennen aan het onoverkomelijke.

Mademoiselle Marteaux