Intens zijn.

Hoor je ook geregeld dat je als gevoelsmens veel bent? Teveel misschien? Gevoelsmensen hebben een sterke innerlijke beleving. Zintuiglijke ervaringen gaan zoveel dieper dan doorgaans. Emoties worden hartgrondiger beleefd. Vinden mensen iets van jouw intens zijn? Vinden ze dat je je aanstelt? Denken ze dat je het met opzet doet? Menen ze dat je niet luchtig genoeg bent? Je doet je uiterste best om een vlak, middelmatig, gezapig leven te leiden als gebruikelijk. Dat lukt je niet want zo ben je niet. Het kan zijn dat je bang bent om jezelf te laten zien in jouw intensiteit. Omdat het ongewoon is. Ik heb mijn intensiteit lang als last gedragen. Nu zie ik het anders.

'Kun je een keer over iets normaals praten? Zoiets gewoons, weet je wel. Ik vind jou niet luchtig in omgang.' zegt opeens een kritische stem die duidelijk luchtige omgang wil. Mijn diepgang lijkt hem de strot uit te komen. Het houdt me dagen bezig. Wat is dat, luchtig zijn? Kom ik zwaarmoedig over, zoals somber of negatief? Dat zou ik erg vervelend vinden want van inborst ben ik allesbehalve dat. Ik vraag het aan een vriendin en een vriend, om er zeker van de zijn dat er geen geslachtsverschil is in het vertolken van mijn luchtigheid. Ze zeggen dat ik intens ben. Met die verklaring kom ik uit de voeten. Ik ben ongelooflijk intens. De meeste mensen merken niet eens een derde op van wat ik opmerk. Voor het merendeel is een aardbei gewoon een rood vruchtje. Als het bakje uit de winkel zuur uitpakt, strooien ze met suiker. Voor mij is een aardbei karmozijnrood met een smaak die varieert van lichtzuur tot mierzoet. De zuurtegraad van de aardbei kan ik vrij nauwkeurig aanvoelen in het strak of glanzend uitziend vruchtvlees. Afhankelijk van de blush waarin het schijnvruchtje zich vertoont, vertelt de aardbei of ze zoetig is. Zo sta ik vijf minuten in verbeelding aardbeien te proeven om vijf voorbijgaande winkelkarren verder, zelf een doosje te nemen. Zo gaat het met alles in mijn leven. Of ik nu empathisch ben met fruit, het gerecht in de versverpakking al ruik alsof het dampend uit de oven komt, trekjes opmerk van voorbijgangers, ik in de heldere blik van de peuter in de winkelkar een woordeloze uitwissel vind, bij het wachten aan de kassaband warmloop voor een glimlach of geraakt ben door een gelaatsuitdrukking dat boekdelen spreekt. Al die stemnuances, klanken, toonhoogtes en lichaamstaal vertellen me alles. Woorden zijn eigenlijk bijzaak. Opmerkzaam voor elke subtiliteit, nuance en kleine verandering gaat informatieverwerking dieper. Zo wordt een winkelbezoek een heuse belevenis. Daar moet ik van bijkomen. Ik moet regelmatig bijkomen van het buitenleven. Toch voelt het voor mij niet zwaar om intens te zijn. Zwaarwegend is wat mensen doorgaans luchtig vinden. Die loze praatjes over koetjes en kalfjes. Woorden die eigenlijk niets zeggen. Doen alsof alles goed in die doorsnee vraag hoe het met je gaat. Roddels over de buurt. Het radionieuws dat niet veel goeds voorspelt. Die eindeloze politieke kwesties. Overal terreurbeelden. Soapseries op televisie in dat terugkerend drama. Dat vind ik dan weer niet luchtig. 

Ik ben intens. Ik weet nog laatst, ik liep poedelnaakt uit de douchecel om een vriend te vragen hoe hij zou reageren als zijn partner zou toegeven dat ze ook op vrouwen valt. Een spontane vraag in een naakt voorkomen, bestemd voor een man die toe was aan een halfuurtje verlost zijn van intense vraagstukken. Hij ging net niet over de rooie. Ik zette mijn douche-beurt voort met een beteuterd gezicht. Intens leven kan vermoeiend zijn voor een minder complex mens. Onder ons gezegd kan ik mezelf ook ongelooflijk goed vermoeien als mijn intensiteit doorslaat in net dat tikkeltje te impulsief, te onstuimig, overdreven, overhaast. Dan wordt intens zijn veel. 

We zijn luchtig op onze diepgaande manier, weet ik. Het is een luchtigheid van een aparte soort. Luchtigheid verweven in ontroeringen die voor veel mensen onbegrepen blijft. Op talentenjacht voor het maken van een curriculum val ik op een lijst aan persoonlijke kwaliteiten. Zwart op wit staat 'heftig en intens' als kwaliteit. Reuze benieuwd klik ik op de link om verder te lezen. Gevoelsmensen met een sterke innerlijke beleving zijn heftig en intens. Het gebeurt dat ze niet altijd begrepen worden. Dat alles uit de kast wordt gehaald om ze in het gareel te houden. Dan krijg je uitspraken als: doe nou eens rustig, doe niet zo overdreven, kalm aan, praat eens wat minder, doe niet zo paniekerig. Miskenning van een intens karakter kan een diep verdriet opleveren. Door die afwijzing kunnen gevoelsmensen beschadigd geraken doordat ze zichzelf niet meer durven laten zien. Een 'gedoofd vuur' kan zich bedeesd of timide gaan gedragen. Ze worden terughoudend of komen aarzelend over. De intense kwaliteiten raken bevroren in de koelkast. Net als bij iedere eigenschap geldt: blijf uit de valkuil door de kwaliteit in te zetten en de grens daarvan te kennen. Zo belangrijk: leef het leven intens en heftig gewoon zoals je bent. Zoek geen mensen op die jou afwijzen maar die jou juist liefhebben omdat je zo intens bent. 

Mademoiselle Marteaux