Ring je fit.

De opvolger van de Tamagotchi doet niet langer meer aan het verzorgen van een virtueel huisdier. Het doelwit van de Fitbit is: de mens. Deze personal trainer in microformaat let zorgvuldig op ons lijf zodat we onverstoord onze hersenen kunnen blijven kraken in zaken waar ik dan weer een robot voor zou inzetten. De Fitbit laat zien of we genoeg slapen, daar hoeven we niet meer bij stil te staan. De stappenteller checkt of we dagelijks voldoende stappen zetten, hoe groot die stappen zijn en in welk tempo er gestapt wordt. Het schetst in grafieken hoeveel zuurstof we happen. Controleert of ons hartje tikt zoals het tikken moet. Het waarschuwt bij hijgen als we voor de bus rennen. Signaleert bovengemiddelde lichaamstemperaturen in een zoete zoen. Het alarmeert als de hartslagmeter een keer overslaat in het zien van een mooi mens. En als we 's nachts lekker lang vrijen met dat mooi mens, verwittigt het voor het verstoren van een delicaat evenwicht dat netjes tussen twee lijnen hoort. Dan verdienen we slechts een matig percentage. Het is ons aangeleerd te in hoge scores, dus gaan we niet meer snel stilstaan, plots rennen, zomaar zoenen, luidop hijgen of de nacht onderbreken voor een vrijpartij. Dat kost immers punten.

Eens zat ik met een date op de bank. Hij was Portugees, dus ik was verloren. Als diepbruine Griekse, Argentijnse of Portugese ogen met mijn noorderlinge ogen vrijen in een verleidelijk turen en gluren, dan verdrink ik. Ik was bezig met kopje ondergaan in die zuiderse ogen toen zijn ring opviel. Het viel op omdat het groen knipperde. Ken je dat, vroeg hij? Ik had geen idee wat het was. Hij introduceerde de intelligente ring als gereduceerde versie van de Fitbit die hem goed in de smiezen hield door groen op te lichten omdat zijn hart wat feller klopte dan normaal. Toen we in het wederzijds verdrinken even gingen zoenen, hoopte ik stiekem dat de lampjes als een gek tekeer zouden gaan in alle kleuren van de regenboog, dus keek ik even vanuit mijn ooghoek naar zijn ringvinger die helaas nog steeds gewoon groen oplichtte. Ik vond het teleurstellend. Ik had van zijn ring oprecht meer enthousiasme verwacht. 

Zeven dagen op zeven en vierentwintig uur op vierentwintig uur staat deze slimme ring stand-by voor ons. Volkomen onnodig om zelf nog te voelen hoe het lijf eraan toe is want de regie wordt tegenwoordig digitaal geregeld. Ik weet niet of mijn rebels kantje zomaar zou luisteren naar een fitness-tracker die vindt dat het hoogtijd is voor sport als ik zin heb in een film languit op de bank. Ik geloof dat ik een weerbarstige tiener wordt als de stappenteller aanbeveelt om het tekort aan stappen in te halen door ter plekke te marcheren achter het fornuis. Ik twijfel er verder niet aan dat de magic-ring het beste voorheeft met zijn eigenaar in het maximaal productief dus optimaal inzetbaar houden binnen een economie die dat ook wil. Alleen weet ik niet of ik na een klote nacht van een mini-robot wil horen dat ik met een powernap van een kwartier weer op schema zit in de perfecte balans tussen de wakkere tijd, de lichte slaap, de diepe slaap en de REM-slaap. Als we hieraan wennen zou de toekomstversie van deze online-coach kunnen doorschieten in een controle-zieke gadget die me laat herinneren dat ik vandaag nog niet gepoept heb wat constipatie in de hand werkt en me een zetje geeft omdat er nog geen anderhalve liter water is gedronken met gevaar voor dehydratie. Dat ik vandaag niet mag vrijen wegens slaaptekort en dat ik ook achteruit mag lopen als ik maar genoeg stappen zet. Als ik een hoge score krijg voor de nacht terwijl ik me 's morgens niet fit voel, raak ik dan in de war? Als een robot bepaalt wat mijn lijf nodig heeft, wat voel ik dan zelf nog? Als een extern apparaat mijn lichaam dag en nacht zowel in het droge als in natte monitort, hoor ik dan nog de stem van mijn interne mentor? Heeft mijn intuïtie dan nog iets te zeggen?

De volgende ochtend bericht mijn Portugese date dat zijn slaap voor 74% geslaagd was met als bijkomende commentaar van de smart ring: Looks like something affected your sleep quality last night, but your overall readiness is still good. Echt waar. Het groen lampje had net niet in de gaten dat zoenen rond een ingestelde slaaptijd met een sneller kloppend hart gedurende de nacht, de grafiek deed pieken. Toch had het ding een vermoeden dat iets of iemand de gemiddelde score van zijn meester had verstoord. Gelukkig eindigt de berichtgeving positief met dat het ermee door kan, goed voor zijn gerust geweten. Mijn rebels kantje die het afzweert bij zilveren ringen met halfedelstenen zonder toeters of lampjes, gaat daar breed van grijnzen. Viva la vida nostalgia, schreeuwt mijn interne mentor het uit. Die bestendige vrijheidsactivist in mij die het intuïtieve gevoel niet snel zal inruilen voor een digitale weet-al met allerbeste bedoelingen.

Mademoiselle Marteaux