Yoga doen of Yoga zijn.

Ik ontmoette haar op een vierdaagse opleiding in Hawaïaanse massage. Een intrigerende vrouw die haar woorden zorgvuldig uitkoos, om telkens de roos te raken in spitsvondige uitspraken. Een crone vrouw gerijpt in haar levenservaring wiens wijze woorden verademing brachten in de drukke woordenwisseling van een praatrondje tussen meester en leerlingen. Niet voor het eerst kijk ik flink tegenop het emotioneel gebeuren wat een sharing circle kan zijn. Deelrondes die de schietschijf lukraak raken achter een gordijn van tranen in grote drama's. Niet dat huilen niet mag. Een traan kan diep ontroeren. Een verhaal zo innig raken. Die ochtend sloot ik later aan bij de ronde in de hoop de calvariebergen aan verhalen te ontwijken met overprikkeling als excuus. Stilzwijgendheid observeerde de vrouw van weinig woorden onze groep en als ieder zijn zegje voleindigd had in een min of meer natte zakdoek, danste die gevatte zin sierlijk over haar lippen in een beheersing die fascinerende; inclusief een oprechte traan die zich verder niet verloor in een sentimentele wildwaterbaan. Ontroering dat me niet overspande. In enkele rake zinnen hief ze de veelheid die de deelcirkel voor me was op tot de top van de verhalenberg, hoog boven het diepe dal van tragedie. 

Tijdens de lunchpauze was een jonge Italiaanse kok in zijn kookkunst het levend bewijs dat vegetarisch onmogelijk eenzijdig is. De verwennerij uitgestald in een kleurpalet aan gegrilde, gebakken, gestoomde, gepekelde en rauwe groentekost, verzadigde hongerige buiken. De honger van mijn geest werd gestild vlak nadat de onbezette plek naast haar mij uitnodigde om uit te wisselen over het leven. Geboeid was ik. Eén en al oor voor de levenslessen die zij doorheen haar leven vergaarde. Ik weet niet meer precies hoe we de vlotte overgang maakten van massage naar Yoga. Met een bloedstollende beheersing zei ze: 'Je kan Yoga doen of je kan Yoga zijn. Ik doe yoga terwijl ik auto rijd.' Ze deed voor hoe ze de pook schakelde in de subtiele flow van een ervaren Yogini. Ze vervolgde: 'Je kunt dans doen of dans zijn; dans zijn in alles wat je doet.' 

Althans voor mij klopt het dat ik zoveel wil leren en het geleerde uitleef in workshops en cursussen. Ik wil Yoga ervaren in een Yogales. Ik wil Tantra beleven in een Tantra-cursus. Ik betaal flink voor dansonderricht. Waarom niet Yoga, Tantra en dans integreren in het leven van alledag? In routines bijvoorbeeld. Een video van een tantrische lerares verhaalde enthousiast over het opwekken van seksuele energie in de manier van afwassen. Je kunt letterlijk vrijen met de vaat in het langzaam laten zakken van de vingertoppen door de schuimlaag tot in het warme water om dan het zachte zeepsop tussen handen en materie te laten glibberen. In volledige aandacht de afwasbeurt verlangzamen om de meest subtiele gewaarwording in het natte en het droge, in het gladde en het ruwe, in proces van het onzuivere dat onderweg de schijn hervindt. Tactiel afwassen met een zeepgeur die je zinnen prikkelt klinkt vast vergezocht, toch als je uit die meest eenvoudige routines genieten kan halen omdat je volledig aanwezig kunt zijn op de plek waar je NU bent. Een eenvoud gevuld met schoonheid; gevuld met jouw energie die je er helemaal in kan steken. Je kunt ook Tantra zijn op straat als je je snelle pas vertraagt om in volle aanwezigheid de ogen van de andere te ontmoeten terwijl je vanbinnen volloopt voor twee harten die zich nauwelijks een meter van elkaar kruisen. Harten kloppend uit liefde voor het leven. In de aandacht waarop je je vingers over het gezicht van een geliefde laat glijden, in de wijze waarop je de handen van een vriend in de jouwe neerlegt, hoe je een kind troost, in verwondering van vingers die de boomschors bevoelen. Je kan Tantra doen of je kan Tantra zijn.

Zo gaat het ook met mijn Mademoiselle. Als blogger kan ik Mademoiselle Marteaux eventjes doen opleven. Hoe zou het zijn om in het dagelijks leven Mademoiselle te zijn. De terughoudendheid die er nu is uit angst om 'raar gevonden te worden' opheffen om dat rebels kantje dat niet tegen het leven is, wel voor het Leven, tot leven te wekken. In het erkennen dat ik een voelmens ben met een grote voelwereld, vrijuit gaan. Als ik voor mezelf een leven creëer dat helemaal aansluit bij wat ik voel vanbinnen als juist en wat bij mij past, dan stroom ik. Dan ben ik. Dat voel ik. Dan is het niet zo lastig meer om te ZIJN want het maakt niet meer uit wat iemand daarvan vindt. In vertrouwen verpietert de pantoffelheld terwijl Mademoiselle dat staat dan voor het vrije, het schone, het zuivere, het zachte, het gevoelige, het liefdevolle, voortschrijdend vooruit gaat. In mij hoor ik de lesgeefster in haar heldere uitspraak zeggen: Je kunt doen alsof je iemand bent of je kunt jezelf zijn.

Mademoiselle Marteaux