'Hoe versleten, uitgewist, vernederd, bedwongen, stilzwijgend voorbijgegaan ook, toch zijn alle trekken van het kind bij de vijfjarige nog aanwezig. Meestal kruipen ze weg in de schaduw en liggen daar op de loer, maar zodra de aandacht even verslapt, heffen zij het hoofd op en dringen dan in de één of andere vermomming naar het volle daglicht.' -...
Leg je hoofd nu maar tegen mijn hart.
Als zestienjarige verdiepte ik me in de I Tjing, het Confuscianisme en de leringen van Lao Tzu. Met de Chinese pen in handen druppelde ik uit een potje zwarte inkt gecomprimeerde beschouwingen uit het boeddhisme. Op papier want een computer was er indertijd niet. Ik weet nog dat ik in een bijzondere vertraging schreef. Een vertraging die tijdrekte....
Mindfullness is een hele klus voor een verstrooid brein. Een flinke kluif voor een beweeglijk denken. Gedachten die ik er aan de ene kant uitgooi, komen er langs de andere kant weer even hard in. Als ik na veel proberen dan toch in de buurt kom van leegte drijft mijn vlinderachtigheid de spot met al het monnikenwerk. Yogastandjes,...
Kinderen hebben denkbeeldige vrienden. Ik heb er ook één. De mijne is Pablo.
Nu het voorjaar zich ontsluit in lengende dagen en de opwaartse beweging vanuit de ondergrond voelbaar wordt, krijg ik opruimkriebels. In die schoonmaakimpuls ontspruit uit mijn onderbewuste grond iets dat zich verscholen hield in de winter van mijn leven. Het tikt nu aan mijn zielenraam en zegt: "Mest ook eens onze voorouderlijn uit want die...
Wie wil er pijn voelen? Wie is er bereid af te zien? Spontaan in het diepe te duiken? Vrijwillig te beleven wat lijden is? Leed ondergaan doe je toch niet uit jezelf? Iedereen wil pijn vermijden? Toch?
Op een heel gewone zaterdagmiddag rijd ik voorbij een woonblok aan de stadsrand van Maastricht. In die bekende buurt waar mijn kids jarenlang naar school gingen, dwaalt mijn blik van de weg af. Daar zie ik jou. Ik zie jou zonnen op een klapstoeltje voor het rijtjeshuis langs die drukke rijbaan.
"Mama," zei hij, "ik heb de ganse dag naar buiten gekeken op school. Gelukkig sneeuwde het."
Als ik door liefde word gedragen,
Bestaat er zoiets als een goed mens en een slecht mens? Ik dacht toen van wel. Ik denk nu van niet. Voor mij zijn er meer of minder geheelde mensen. Er zijn mensen die een gering trauma meedragen. Anderen kregen hun portie kwetsuur te verduren, zijn inmiddels met zichzelf aan de slag gegaan en genezen hierbij oude wonden. Ze...
Mijn dochtertje van vijf zei laatst: "Mama, ik heb verdrietjes in mijn oog." Zo lief, zei ze dat, zo zacht.
